Poëziewandeling: zuurstof voor lichaam en geest

Elk jaar is er een week van de poëzie. De aftrap daarvan begint op Gedichtendag. Die viel dit jaar op donderdag 27 januari, nét op het moment waarop de school wegens corona gesloten was.
Uitstel is geen afstel, zo troostten we ons. En omdat het thema dit jaar ‘natuur’ is, boksten we een poëziewandeling in elkaar. Die kon evengoed een week na datum gelopen worden. Poëzie kent immers geen houdbaarheidsdatum.

Klassen zwermden de school uit, zochten dichtbij de natuur op – en vonden die meestal in het nabije parkdomein Claeys - Boúuaert. Slenterend van plek naar plek – lees: van boom tot grasveld, van vermolmde houtstronk tot vijver, van grindpad tot balkende ezel -  lazen of beluisterden de leerlingen intussen eenvoudige gedichten. Ze mochten hun appreciatie te kennen geven via smileys en telkens verwoorden welke associaties de plekken en de gedichten bij hen deden opborrelen. Sommigen gaven blijk van wel heel veel (pareidolische) verbeelding en meenden in enkele in elkaar gekronkelde stammen en twijgen zelfs amoureuze bomenparen te zien. 14 Februari is duidelijk niet meer veraf  .